از بس ستاره کشتید روی زمان سیاه است
هم این زمین سیاه است هم آسمان سیاه است

روبسته زان نشستید در پیشگاه تاریخ
کز این همه جنایت رخسارتان سیاه است

دست قلم شکستید پای سخن ببستید
ای روشنی ستیزان افکارتان سیاه است

هر تار موی یک زن بندد مسیر تقوا ؟
این خود گواه آن بس پندارتان سیاه است

هر حیله ای که دارید در آستین تزویر
هر جادویی که بستید در کارتان سیاه است

هر خطبه ای که خواندید هر جمعه بر سر کوی
خلقی گریست زیرا گفتارتان سیاه هست

میخانه ها ببستید بتخانه ها گشودید
با خون وضو نمودید کردارتان سیاه است

شد پرده ی سیاهی معیار پاکی زن
ای صبحدم گریزان معیارتان سیاه است

زین شرم روی ما نیز در هر مکان سیاه است
از بس ستاره کشتید روی زمان سیاه است
                                                                 شیرین رضویان